వాడు మా మంచం దగ్గరకు రాగనే శాస్త్రి నా రెండు తొడల మీద తన రెండు చేతులు వేసి అటూ ఇటూ లాగి నా తొడలను విడదీసాడు.
చీలిన నా తొడల మధ్య తళ తళ మెరిసి పోతూ దర్శన మిచ్చిన నా బుజ్జి దాన్ని వాడికేసి చూపుతూ “ఎప్పుడైనా ఏ అమ్మాయిదైనా ఇలా చూసావట్రా?” అని అడిగాడు.వాడు భయంగా లేదు అన్నట్లు తల వూపాడు.“మేడం గారిది బాగుందా?” శాస్త్రి వాడిని ప్రశ్నించారు. బాగుందన్నట్లు తల వూపాడువాడు.“అయితే రా, వచ్చి దీన్ని నాకు” అన్న శాస్త్రి మాటలకు రమణ గాడి సంగతి ఏమోకాని నేను వులిక్కి పడ్డాను.నేను ఇంతకు ముందు చెప్పినట్లుగా మా పెళ్ళి అయిన ఈ తొమ్మిది సంవత్సరాలలో ఏ పది పదెహేను సార్లో శాస్త్రి అంగాన్ని నా నోటిలోకి తీసుకొని వుంటాను కానీ శాస్త్రి నోరు ఇంతవరకు నా తొడల మధ్య పెట్టినది లేదు. ఒక వేళ శాస్త్రి ఆర్డర్స్ కు భయపడి రమణగాడు నా మొత్త నాకితే అది నా తొలి అనుభవం అవుతుంది.ఎప్పుడో ఒక సారి ఎదో పుస్తకంలో చదివినప్పుడు శాస్త్రిని అడిగి నా మొత్త నాకించుకుంటే ఎలా వుంటుంది అన్న ఐడియా వచ్చింది కానీ, అడగటానికి సిగ్గు అడ్డచ్చి, అడిగితే తను ఏమనుకుంటాడో అన్న భయం కలిగి అడగ లేదు.ఇంతలో శాస్త్రి వాడితో “నీకే చెప్తుంది. వచ్చి అమ్మగారి పప్పని నాకు. అందులో ఏమి తప్పు లేదు. కావాలంటే చూడు మీ అమ్మగారు నాది ఎలా చీకుతారో” అంటూ నన్నుబెడ్ పై వెల్లికిలా తోసి తన రాడ్ని నా నోటి వద్దకు తీసు కొచ్చారు.అసలు శాస్త్రి వుద్దేశ్యం ఏమిటో, ఈరోజు అతను ఎంత దూరం పోదలుచుకున్నారో అర్ధం కానీ నేను, ఏది అయితే అది అవుతుందని అనుకుని నా నోరు తెరిచి తన రాడ్ని నా నోటిలోకి తీసుకున్నాను.నా చేష్టలు చూసిన రమణ గాడికి కూడా కొంచెం ధైర్యం వచ్చినట్లుంది, మెల్లిగా నా కాళ్ళ మధ్యలో మోకాళ్ళపై కూర్చుని నా రెండు తొడలపై తన చేతులు వేసాడు. శాస్త్రి బుజ్జి గాడిని చీకుతున్న నా వళ్ళు వాడి చేతి స్పర్శతో ఒక్కసారి గా జల్లు మంది.
నా జీవితంలో శాస్త్రి తరువాత నా తొడల మీద చెయ్యివేసిన మొదటి వాడు రమణ. నేను తన్మయత్వం నుంచి తేరుకునే లోపల వాడు తన తల వంచి నా బుజ్జిదాని మీద తన నోటితో దాడి ప్రారంభించాడు.వాడి నాలుక నా మొత్త పై తగలగానే నా వంట్లోని రక్తమంతా ఒక్క సారిగా నా తొడల మద్యకు చేరినంత ఫీలింగ్ వచ్చింది. శాస్త్రితో గడిపిన నా తొలిరేయి రోజుకంటే ఎక్కువ మత్తు నన్ను ఆవహించసాగింది.“ఊమ్మ్య్” అని మూలుగుతూ శాస్త్రి గూటన్ని నా నోటిలోకి బలంగా అదు ముకున్నాను. నా మూలుగు రమణ గాడికి బాగా ఎంకరేజ్ మెంట్ ఇచ్చినట్లుంది. నా తొడలని మరింతగా విడతీసి నా రెమ్మల చుట్టూ తన నాలుకతో రాయసాగాడు.నాకు స్వర్గంలో తేలి పోతున్న ఫీలింగ్ కలగసాగింది. నా నోటిలో ఉన్న మా వారి గూటాన్ని ఒక చేత్తో పట్టుకుని, రెండో చేతిని రమణ గాడి తల మీదవేసి నా మొత్తకేసి అదుముకున్నాను. అసలు సిగ్గు, బిడియం అన్నీ మర్చిపోయి నానోటిలో వున్న శాస్త్రి బుజ్జి గాడిని గొంతువరకు పీలుస్తూ, దాని తోలును లాగి ఎర్రటి గుండును నాకుతూ, అరుస్తూ, మూలుగుతూ నానా హంగామా చెయ్యసాగాను.కొన్ని ని మిషాలు నాకుళ్ళు, చీకుళ్ళు అలా కొనసాగాక, శాస్త్రి నా నోటిలోని తన బుజ్జిగాడిని బయటకు లాగి, రమణ గాడి వైపు తిరిగి “నాకింది చాలులే ఇక లేవరా” అనిఅరిచాడు.శాస్త్రి అరుపులకు బిత్తర పోయిన రమణ నా తొడల మధ్యనుంచి తన తలని పైకెత్తి శాస్త్రి వైపు చూసాడు.అప్పుడు శాస్త్రి వాడితో “ఇంతవరకు నాకింది చాలు గాని, లేచి వెళ్ళి అదిగో అక్కడ నిలబడి ఇప్పుడు మేడం ని నేను ఏమిచేస్తానో చూడు” అంటూ నా తొడల మధ్యకు వచ్చారు.ఎపుడెపుడు శాస్త్రి గూటం నా గుహలోకి ప్రవేశిస్తుందా అని ఎదురు చూస్తున్న నేను అక్కడ ర మణ ఉన్నాడన్న స్ప్రుహ అయినా లె కుండా, శాస్త్రి బుజ్జి గాడిని కుడి చేత్తో పట్టుకుని నా రెమ్మల మధ్య సర్దుకుని ఇక మీదే ఆలశ్యం అన్నట్లు శాస్త్రి వైపు చూసాను.నా వుద్దేశ్యాన్ని అర్ధం చేసుకున్న శాస్త్రి తన నడుమును మెల్లిగా నాలోకి దించ సాగాడు. అప్పటికే రమణ గాడి నాకుడుతో బాగ కసెక్కి పోయి ఉన్నా నా బుజ్జిదానిలోకి మా వారి
గురుడు “బురదలోకి దిగుతున్న కర్ర ముక్కలా” బిర్రుగా దిగసాగాడు. అ సుఖం ముందు స్వర్గం అనేది ఎందుకూ పనికి రాదనిపించింది.మెల్లిగా నా రెమ్మల మధ్య జండా పాతిన శ్రీవారు తన నోటిలోకి నా కుడి రొమ్ముని తీసుకుని చీకుతూ తన నడుముని కిందకీ పైకీ వూప సాగారు. అంతే నాలో మళ్ళీ క సిరేగి పోసాగింది.నా రొమ్ముల్ని చీకుతున్న శాస్త్రి తలలోకి నా వేళ్ళు పోనిచ్చితన తలని నా గుండెలకే సి అదు ము కుంటూ “ఉమ్… ఉమ… మ… అ” అని మూలుగుతూ మెల్లిగా తన దంపుడుకు ఎదురొత్తులు ఇవ్వసాగాను.బాగా కసెక్కి వున్నామేమో మరో రెండు నిమిషాల కల్లా ఇద్దరం ఇంచు మించు ఒకే సారి ఔటయి పోయాము. వూగి వూగి నా మీద అలాగే సోలి పోయిన శ్రీవారిని కరుచుకుని కళ్ళు మూసుకుని అలా ఎంత సేపు వుండి పోయామో గుర్తుకూడా లేదు.“సర్ నేను ఇక వెళ్ళవచ్చా? మళ్ళీ మా మేనేజర్ సార్ కొప్పడతారు” అని ర మణ గాడి మాటలు వినిపించి వులిక్కి పడి కళ్ళుతెరిచాను.అప్పటి వరకు ఆ గదిలో మీమిద్దరమే కాక ఇంకో వ్యక్తి వున్నాడన్న జ్నాపకం కూడా లేని నాకు సడెన్ గా సిగ్గు ముంచుకొచ్చింది. వెంటనే నా మీద ఉన్న శ్రీ వారిని పక్కకుతోసి కింద పడున్న దుప్పటిని అందుకుని నా వంటి పైకి లాక్కున్నాను.వాడి ప్రశ్నకు నాతో పాటే కళ్ళుతెరిసిన శాస్త్రి లేచి, “అబ్బా తొడలంతా జిగట జిగటగా అయ్యాయి, వెళ్ళి స్నానం చెద్దామా?” అన్నారు. దానికి సమాధానంగా ” ముందు వాడిని పంపించి మీరు వెళ్ళి స్నానం చేసి రండి, నేను తరువాత చేస్తాను” అన్నాను.అందుకు శాస్త్రి “చిత్తం మేడం, తమరి ఆజ్ఞ” అని లేచి మా మంచంకు కొంచెం దూరంగా పూర్తి నగ్నంగా నిలబడి వున్న రమణని చూసి నవ్వుతూ “రేయ్, ఇక్కడ జరిగిన వీషయాలు ఎవరితో నన్నా చెప్పావా, ఏదో నేరం వేసి నిన్ను బొక్కలో తోయిస్తా, నా ఫ్రెండ్స్ చాలా మంది పోలీస్ స్టేషన్ లో పని చేస్తారు. అర్ధం అయ్యిందా?” అన్నాడు.తన మాటలకు అర్ధం అయ్యింది అన్నట్లుగా భయం భయంగా తల వూపాడు రమణ. “సరే అయితే, వెళ్ళి బట్టలు వేసుకుని బయటకు తగలడు” అని వాడితో అని నా వైపు తిరిగి “నా పర్స్ లోనించి వాడికో 10 రూపీస్ ఇచ్చిపంపు” అని చెప్పి బాత్రూం కేసి నడిచారు శాస్త్రి.
శాస్త్రి మాటలు వినగానే రమణ గాడి మొహంలో ఎంతో రిలీఫ్ కనపడింది. శాస్త్రి అటు బాత్రూం వైపు నడవగానే వాడు తను నిలబడి ఉన్న చోటు నుంచి వెళ్ళి కిందపడి వున్న బట్టలు తీసుకున్నాడు.శాస్త్రి రూంలో లేక పోయేసరికి కొంచెం ధైర్యంగా వాడి బోసి మొల వైపు చూసాను. భయం వల్లనో, లేక బెరుకు వల్లనో వాడి బుజ్జిగాడు ముడుచుకు పోయి ఉన్నాడు. కిందపడి వున్న చొక్కా, లాగు అందుకుని హడావిడిగా లాగు తొడుక్కుని, చొక్క బొత్తాలు పెట్టుకోసాగాడు.విశాస్త్రి వాడికి డబ్బులు ఇవ్వ మన్న విషయం గుర్తుకు వచ్చిన నేను, మెడ కిందనించి పూర్తిగా దుప్పటి కప్పుకుని అలానే లేచి కూర్చుని శాస్త్రి పాంట్ అందుకుని, పర్స్ తీసి ఒక 10 రూపీస్ నోట్ తీసి వాడికి ఇవ్వబోయాను.“వద్దు మేడం” అని గొణిగాడు. “పర్లేదులే తీసుకో” అని బలవంత పెట్టాను. అయినా పినకుండా “వద్దు మేడం” అంటూ అక్కడే నిలబడ్డాడు. పోనీ 10 రూపీస్ తక్కువ అనుకున్నాడే మో అని మరో 10 తీసి.. “ఇది గొ 20 రూపీస్ తీసుకో” అన్నాను. “అయ్యో, వద్దు మేడం” అన్నాడు మళ్ళీ.“ఏంట్రా, 20 కూడా చాలవా, మరి ఎంత ఇమ్మంటావు అన్నాను”. దానికి సమాధానంగా “డబ్బులు వద్దు మేడం” అని ఆపాడు.ఏదో అను మానం వచ్చిన నేను “డబ్బులు వద్దా? మరి, ఇంకేమి కావాలా?” అన్నాను.ఒక నిమిషం పాటు బిక్కు బిక్కుగాచూసి, అటు తిరిగి బాత్రూం వైపు చూసాడు. లోపల నించి నీళ్ళు పడుతున్న శబ్ధం వస్తుంది. శాస్త్రి స్నానంలో వున్నాడన్న ధైర్యంతోనో ఏమో నా వైపు తిరిగి ” మళ్ళీ సార్ తో అనకండి మేడం. మీరు ఒప్పుకుంతే, సార్ వచ్చేలోపల మీ పి ఒక్క సారి తాకనివ్వండి మేడం” అంటూ నా ఎద వైపు చూసాడు.నాకు ఒక నిమిషం పాటు వాడు ఏమి అడుగుతున్నాడో అర్ధం కాలేదు.అర్ధం అయిన మరు క్షణ మే నాలో కోపం ముంచుకొచ్చింది. వెంటనే “ఏంటిరా నీ ధైర్యం, ఏంటి నువ్వు మాట్లాడేది, సార్ ను పిలవాలా” అన్నాను కోపంగా.అంతే ఉన్న పళాన వంగి నా కాళ్ళు పట్టుకుని “అయ్యో, వద్దు మేడం.. ఇప్పుడే వెళ్ళిపోతాను మేడం. దయచేసి సార్ కు చెప్పకండి మేడం” అంటూ ఏడుపు గొంతుతో నన్నుబ్రతి మిలాడుకో సాగాడు.
ఎందుకో వాడిని అలా చూడగానే నాలో జాలి కలగసాగింది. 10 నిమిషాల క్రితం నా మొత్త నాకుతూ వాడు నాకిచ్చిన సుఖం గుర్తుకు వచ్చింది. పాపం పిల్ల వెధవ, వాడిని పట్టుకుని చెయ్య కూడని పనులన్నీ చెయ్యించి ఇప్పుడు ఇలా బెదర కొట్టడం బాగాలేదని పించింది.ఈరోజు జరిగిన విషయాలన్నిటితో పోల్చుకుంటే వాడు ఒక్క సారి నా ఎద మీద చెయ్యి వేసినంత మాత్రన నాకు జరిగే నష్టం ఏమీలేదు. అందుకే నా కాళ్ళ కాళ్ళ మీద పడి వున్న వాడితో “సరే చెప్పను కాని, ముందా ఏడుపు ఆపి లే” అన్నాను. వెంటనే లేచి నిలబడ్డాడు.బాత్రూం వైపు ఒక సారి చూసాను, ఇంకా నీళ్ళ శబ్ధం దానితో పాటు శాస్త్రి కూని రాగం వినిపిస్తుంది. నా కాళ్ళ మీదనించి లేచి హడావిడిగా డోర్ వైపు నడుస్తున్న ర మణ గాడిని చూసి “ఆగ రా, ఇలా రా” అన్నాను.పిలవగానే నా దగ్గరకు వచ్చిన వాడిని చూసి “సార్ తో చెప్పను కానీ, డబ్బులు వద్దన్నావు కనుక అలాగే ఒక్క సారి తాకు త్వరగా, మళ్ళీ సార్ వస్తారు” అన్నాను.నా మాటలకు వాడి మొహం వెలిగి పోయింది. బాత్రూం వైపు ఒక సారి చూసి వెంటనే నా ముందుకు వచ్చి నిలబడి తన రెండు చేతులు నా ఎద పై వేసి, నా రెండు రొమ్ముల్ని దుప్పటి పైనించీ పట్టుకుని కసుక్కున పిసి కాడు.వాడి చేష్టలకు నా వళ్ళు ఒక్క సారి గా జల్లు మంది. వెంటనే వాడి చేతులు పట్టుకుని “మెల్ల గా” అన్నాను. ఇందాక శాస్త్రి చేసిన పనులన్ని చూసాడేమో మెల్లిగా నా ముచ్చికల్ని దుప్పటి పైనించే పట్టుకుని రెండు వేళ్ళతో నలప సాగాడు.వాడి చేష్టల కు మళ్ళీ నాలో కోరిక రాజుకో సాగింది. వెంటనే నా ద్రుష్టిని వాడి లాగు మీదకు సారించాను. నా రొమ్ముల్ని తాకగానే వాడిలో మళ్ళీ కదలిక మొదలయ్యిందే మో, వాడి లాగు గుడారంలా లేచి వుంది.వెంటనే నా చెయ్యి వాడి నడుము మీదకు పొనిచ్చి వాడి చెడ్డీని కిందకి లాగే సాను. అంతే, ఠంగున రూళ్ళ కర్రలా లేచి గది సీలింగ్ వైపు నిక్కి చూస్తూ నిలబడింది వాడి గూటం. కోడె తాచులా బుసలు కొడుతూ నా కళ్ళ ముందు నిలబడిన వాడి గూటాన్ని చూస్తుంటే దనిని తాకకుండా వదలబుద్ధి వెయ్యలేదు.ఒక సారి బాత్రూం తలుపు వైపు చూసి, వణుకుతున్న చేత్తో వాడి గూటాన్ని పట్టుకున్నాను. నా చేష్టలకు వాడిలో కోరిక పెరుగుతున్నట్లుంది, వాడి గూటం ఒక్క సారిగా ఎగిసి
పడింది. నా చేతికి అలవికాని సైజ్ లో వెచ్చగా కాలి పోతూ ఉన్న వాడి గూటం స్పర్శ నాలోని ప్రతి అవయవంలో తిమ్మిరి పెంచసాగింది.ఒక్క నిమిషం వాడి మొహం వైపు చూసి, ఒక చేతితో వాడి గూటాన్ని అలానే పట్టుకుని రెండో చేతిని నా ఎద మీద ఉన్న వాడి చేతుల పై వేసి నా ఎద మీద నుంచి పైకి జరిపాను. నేను చేసిన పనికి సందేహంగా నా వైపే చూస్తున్న వాడి ముఖం వైపు చూసి నవ్వుతూ గొంతు వరకు కప్పుకుని వున్న దుప్పటిని నా నడుము వరకు జార్చి, నా రొమ్ముల్ని నగ్నంగా వాడికి బహిర్గతం చేసి తిరిగి వాడి చేతుల్ని నా రొమ్ముల మీదకు జరిపాను.నా చేష్టలకు వాడిలో కామం ఎంత పెరిగిందో బుసలు కొడుతూ నా చేతికి ఎదురు తిరుగుతున్న వాడి గూటాన్ని చూస్తే అర్ధ మయ్యింది. నా చేతిలో ఇమడనంటున్న దాని తోలుని కిందకీ పైకీ వూప సాగాను. అంతే నా రొమ్ముల మీద ఉన్న వాడి రెండు చేతులు మరింత గట్టిగా బిగుసుకోవటం, వాడు “మే…. దామ్….. మ” అని మత్తుగా మూలగడం ఒకే సారి జరిగి పోయాయి.నాలో రగులుతున్న కోరిక మంచి చెడ్డలని మరిపింపచేసిందో ఏమో, వాడి అంగన్ని పట్టుకుని నా గుండెల వైపు మరింత దగ్గరగా లాగి, దాని తోలును వెనక్కు తీసి ఎర్రటి గుండును నా రెండు రొమ్ములకేసి రుద్ద సాగాను.అంథే అలా రెండు సార్లు రుద్దానో లేదో “ఉమ్మ్య్.. మ.. అ..మ్… మ్మ… మ… అ.. మేడ…. అ… ఆమ….. మ” అని మూలుగుతూ, వాడి గూటాన్ని పట్టుకుని వున్న నా చేతి పై తన చేతుల్ని వేసి నన్ను ఆపాలని ప్రయత్నించాడు.కానీ అప్పటికే జరగాల్సింది జరిగి పోయింది. ఎంత కసిగా ఉన్నాడో ఏమో “భళుక్ భళుక్” అని తెల్లని వర్షపు జల్లు పడుతున్నట్లుగా నా ఎద మొత్తం పిచికారీ చెయ్య సాగాడు.అంతే ఒకఒక్క సారిగా వాడి చేతుల్ని విధిలించుకుని “ఛీ.. ఛీ.” అంటూ నడుము దగ్గర కుప్పగా పడి ఉన్న దుప్పటిని పైకి లాక్కుని నా ఎద మీద పడ్డ వాడి వీర్యాన్ని తుడుచుకోసాగాను.నా చర్యకు బిక్క మొహం పెట్టిన వాడు హడా విడిగా పాదాల దగ్గర పడున్న చెడ్డిని పైకి లాక్కుని “క్షమించండి మేడం, తప్పయి పోయింది” అన్న్నాడు.వాడిని ఏమి అనాలో అర్ధం కాలేదు. “సరే వెళ్ళు, మళ్ళీ సార్ వచ్చి చూసాడంటే నిన్ను చంపేస్తాడు” అన్నాను.
అంతే నా నోటిలోని వాక్యం పూర్తిగా కంప్లీట్ కాక ముందే ఆ రూం తలుపు తీసుకుని తారా జువ్వలా రయ్యిన బయటకు పరుగెత్తాడు.నేను ఆ దుప్పటి అలాగే కప్పుకుని లేచి వెళ్ళి తలుపు గడియ పెట్టి బాత్రూం వైపు నడిచాను. అప్పటికే శాస్త్రి స్నానం ముగించి తుడుచుకుంటున్నారు. నన్ను చూసిన తను “త్వరగా స్నానం చేసి బయలుదేరు. 1:30 కల్లా రూం ఖాళీ చెయ్యాలి” అన్నారు.తొడల మధ్యన శ్రీవారి జిగురుతోనూ, గుండెల మీద రమణ గాడి జిగురుతోనూ నా వళ్ళంతా బంక బంక గా తయారయ్యి వుంది. శాస్త్రి మాటలకు తల వూపి స్నాననం చేసేందుకై టాప్ తిప్పాను.మరో అరగంట తరువాత శుభ్రంగా రె రె అయ్యి రూం కాళి చేసి ఇంటి దారి పట్టాము నేను మా వారు. రూం కీ ఇచ్చేటప్పుడు కానీ, మేము బయటకు వచ్చినప్పుడు కానీ రమణ గాడు కనపడతాడే మో అని చూసాను కానీ వాడి జాడే లేదు.మేము ఇల్లుచేరే వరకు ఇద్దరిలో ఎవ్వర మూ ఏమి మాట్లాడ లేదు. ఇల్లు చేరాక ముందుగా తనే “ఎలా వుందోయి ఈరోజు, థ్రిల్లింగ్ గా లేదూ” అన్నారు. నేను దానికి ఏమి సమధానం చెప్పకుండా మౌనంగా ఉండి పోయాను.“వోటెల్ గదిలో నీ ఆవేశం చూస్తుంటే, ఆ రమణ గాడి చేత చేయుంచు కుంటావే మో అనుకున్నాను…” అయనే మళ్ళి అన్నారు.దానితో ఉలిక్కిపడిన నేను నా కలవరపాటుని కప్పి పుచ్చుకుంటూ “ఛీ, ఏమి మాటలండి అవి. మనలాటి వాళ్ళ ఇళ్ళల్లో అనాల్సిన మాటలేనా అవి. ఇప్పటికే పరాయి వాడి ముందు బట్టలు లే కుండా ఉన్నానన్న తలపుతోనే బిక్క చచ్చి పోయి ఉన్నాను. ఇక ముందు ఇటువంటి టాపిక్ తీసుకురానని మాటివ్వండి, ప్లీజ్…” అన్నాను.తను ఏ మూడ్ లో ఉన్నారో ఏమో వెంటనే “అయాం సారీ లలితా, ఏదో సరదాకు అన్నాను కాని చూస్తూ చూస్తూ నా బంగారాన్ని ఇంకోడికి ధారపోస్తానా, ప్లీజ్ సారీ చెబుతున్నానుగా, ఈరోజు నా మాట విని నా సరదా తీర్చినందుకు థాంక్స్. ఇక ముందెప్పుడు ఇటు వంటి టాపిక్ తీసుకురాను. మన పిల్లల మీద వొట్టు, సరేనా?” అన్నారు.తన మాటలకు ఎంతో రిలీఫ్ ఫీల్ అయిన నేను “సరేనండీ శ్రీవారూ, పిల్లలు స్కూల్ నించి వచ్చేటైం అయ్యింది. మీ సరదాలో పడి వాళ్ళకు టిఫిన్ కూడ ఏమి చెయ్యలేదు. కాస్తా వెళ్ళి బయటనుంచి ఏమన్న తినేదానికి పట్టుకు రండి” అని తనను పంపించి వంట గదిలోకినడిచాను.
తను ఇచ్చిన మాట ప్రకార మే శాస్త్రి ఆరోజు తరువాత ఇంకెప్పుడూ నా దగ్గర ఆ ప్రస్థావనే తీసుకు రాలేదు. నేను అప్పుడైతే శాస్త్రితో అంత ఆవేశంగా మాటలాడాను కానీ నాకు ఆ రోజు జరిగిన సంగతినసలు ఎంత మర్చి పోదామన్నా పదే పదే గుర్తుకు రా సాగాయి. నేను వద్దనుకున్నా రమణ గాడి గూటం సైజ్ నా కళ్ళ ముందు కదలాడేది.“ఆ రోజు నిజంగానే వాడి చేత ఒక్క సారి చేయించుకుంటే శాస్త్రి వొప్పుకునే వారేమో?” అనిపించేది.చేతికి చిక్కిన అవకాశం చేజార్చుకున్నందుకు నన్ను నేనే తిట్టుకునేదానిని. అనవసరంగా శాస్త్రి చేత పట్టు వేయించుకున్నాను. మళ్ళీ అటువంటి అవకాశంకి ఛాన్ స్ కూడా లే కుండా చేసుకున్నానే అని బాధ పడేదానిని.రాత్రుళ్ళు శ్రీ వారు నన్ను చేస్తున్నప్పుడు కళ్ళు మూసుకుని రమణ గాడి సైజ్ ను గుర్తుకు తెచ్చుకుంటూ వాడే నన్ను చేస్తున్నట్లు వూహించుకునే దానిని. ఒక్కో సారి, శాస్త్రి ఆఫీస్ కు వెళ్ళగానే బయలు దేరి వెళ్ళి ఆ హోటల్ దగ్గర రమణ గాడిని పట్టుకుని ఇంటికి లాక్కొచ్చి వాడి చేత కరువు తీరా వాయించుకుందామా అని పించేది.హాయిగా సంసారం చేసుకుంటూ భర్త, పిల్లల్తో సుఖంగా బ్రతుకు వెళ్ళదీస్తున్న నాకు శ్రీవారి పుణ్యమా అని లేని పోని ఆలోచనలు కలగటం మొదలయ్యి శరీరం తీరని కోరికతో రంపపు కోత అనుభ వించడం మొదలుపెట్టింది.ఈ సంఘటన జరిగి 10 రోజులు కావస్తుంది.. ఎలాగైనా ఆ రోజు జరిగిన సంఘటనలను మర్చి పోయి మళ్ళి మెల్లిగా మాములు మనిషిని కావాలని గట్టిగా ప్రయత్నిస్తున్న నా జీవితంలో అనుకోకుండా మరో సంఘటన జరిగింది.ఆ రొజు ఆది వారం అవటంతో ఇంకా బెడ్ పైనే బద్ధకంగా పడుకుని వున్న నేను కాలింగ్ బెల్ శబ్దానికి ఉలిక్కిపడి లేచి టైం చూస్తే ఉదయం 5:45 అయ్యి వుంది. “ఇంత ప్రొద్దున్నే ఎవరబ్బా” అనుకుని శాస్త్రిని లేపి “ఎవరో ఉదయాన్నే డోర్ బెల్ కొడుతున్నారు కాస్తా వెళ్ళి చూడండి” అన్నాను.“అబ్బా, ఇంత ఉదయాన్నే ఎవరు లలితా” అంటూ ఆవులిస్తూ లేచి తన లుంగి సర్దుకుంటూ తలుపు తీసేందుకు వెళ్ళారు. నేను కూడా “ఇంత వుదయాన్నే ఎవరై వుంటారా”అనుకుంటూ మొహం కడుక్కునేందుకై బాత్రూం వైపు నడిచాను.
ఆ కాలింగ్ బెల్ నా జీవితంలో మరో పెద్ద మార్పును తీసుకు రాబోతుందని ఆ క్షణాన నాకుతెలియదు.బాత్రూం లో ముఖం కడుక్కుంటున్న నాకు “లలితా, ఎవరొచ్చారో చూడు” అంటూ శ్రీ వారి అరుపు వినపడేసరికి, హడావిడిగా టవల్ తో ముఖాన్ని తుడుచుకుని, బొట్టు పెట్టుకుని ముందు గదిలోకి వచ్చాను.ముందు గదిలో సోఫా పక్కనే రెండు సూట్ కేసులు ఒక పెద్ద బాగ్ పెట్టి వున్నాయి. పక్కనే ఉన్న సోఫాలో మా పెద్ద ఆడబిడ్డ కస్తూరి, ఆవిడ గారి భర్త గారు కూర్చుని వున్నారు. వురుములూ, మెరుపులూ లేని తుఫానులా వీళ్ళు ఇలా చెప్పాపెట్టకుండా ఎందుకొచ్చారా అని అలోచిస్తూ “ఎలా వున్నారు వదిన గారూ, ముందే చెపితే ఈయన స్టేషన్ కి వచ్చేవారు కదా” అన్నాను. దానికి సమధానంగా తను “మేము బాగానే ఉన్నామమ్మా, అనుకోకుండా సడెన్ గా రావల్సి రావటంతో ముందుగా మీకు తెలుపలేదు” అంటుండగానే బయట నుంచి వాళ్ళ అబ్బాయి బాల సుబ్ర మణ్యం ఇంట్లోకి వచ్చాడు.“ఆటో వాడికి డబ్బులు ఇచ్చి పంపావట్రా?” అంటూ మా ఆడబిడ్డ వాడిని అడు గుతుంటే, కుటుంబ మంతా ఒకే సారి దిగారు, విషయమేంటో అని నేను ఆలోచిస్తున్నాను. నా ఆలోచనలకు సమాధానం ఆ రోజు మధ్యానం గాని తెలిసి రాలేదు.ఆ రోజు మధ్యానం భోజనాలు అయ్యాక తీరిగ్గా కూర్చుని మాటలు ప్రారంభించాము. మా ఆడబిడ్డ భర్త, ఆమె కొడుకు మేము కాసేపు నిద్రపోతామంటూ పడుకున్నారు. మా పిల్లలు ఇద్ద రూ ఆడు కోడాని కి బయటకు వెళ్ళి వుండటంతో నేను, శాస్త్రి, మా ఆడబిడ్డ మాత్రం ఉన్నాము. అసలు విషయం ఆమె అప్పుడు మెల్లిగా చెప్పటం ప్రారంభించింది.విషయం ఏమిటంటే వాళ్ళ బాల సుబ్ర మణ్యం.. అదే ఆమె కొడుకు, ఒక్కడే కొడుకు అని గారాబం చెయ్యటంతో చదువు అశ్రద్ధ చేసి తిరుగుతున్నాడట. ఇప్పుడు తనకు ఇంటర్మీడియట్ మొదటి సంవత్సరం అయిపోవస్తున్నా ఇంత వరకూ ఎంసెట్ మీద ధ్యాస చూపకుండా ఎప్పుడూ స్నేహితులు, సినిమాలు అని తిరుగుతున్నాడట. అందుకే వాడిని తీసుకొచ్చి మా వూర్లో ఉన్న ఏదైనా కాలేజ్ లో చేర్పించి, సాయంత్రాలు, శెలవ రొజులూ మంచి కోచింగ్ సెంటర్ లో ఎంసెట్ కు కోచింగ్ ఇప్పించాలని తీసుకు వచ్చారట.మా వారు ఒక రెండు రోజులు శెలవు పెట్టి ఆ విషయాలు చూస్తే వాడిని కాలేజ్ లో కోచింగ్ లో చేర్పించి, వాడికో రూం వెతికి పెట్టి వెళ్ళాలనే ఉద్దేశంతో వచ్చామని ఆమె అన్నారు.
వెంటనే మా శ్రీవారు “అదేంటక్కా,మేము ఇక్కడుండ గా బాలు వేరే రూంలో ఉండటం దేనికి. నేను నీకు అంత పరాయి వాడిలా కనపడుతున్నానా? తప్పకుండా నేను రేపటినుంచి శెలవు పెట్టి బాలు గాడిని మంచి కాలేజిలొ, కోచింగ్ లొ చేర్పిస్తాను.. ఇక రూం అంటావా ఆ విషయం వదిలెయ్యి. వాడు మా ఇంట్లోనే వుంటాడు. మాకు అర్చన, సందీప్ ఎంతో వాడూ అంతే కదా” అంటూ ఒక సుధీర్గ ఉపన్యాసం ఇచ్చారు.శాస్త్రి కి వాళ్ళ అక్కకు మధ్యలో ఇంకా నలుగురు పిల్లలు ఉన్నారు. శాస్త్రికి చిన్నప్పటి నుంచి వాళ్ళ అక్క అంటే ఎంతో ప్రాణం. తనని కన్నబిడ్డలా చూసుకునేదని నాతో ఎప్పుడూ అంటుంటారు. ఆ గౌరవంతోనే నేను కూడా “అదేంటి వదినా, మీరు వాడిని బయట రూంలో ఉంచాలని ఎందుకు అనుకున్నారు. మాతోనే ఉంటాడు. ఎలాగూ మాది 2 బెడ్రూం ఇల్లే కదా. సందీప్, అర్చనలతో పాటు బాలు కూడ మా బిడ్డే అనుకుంటా ము” అని నేనూ అన్నాను.మేము ఇద్దరం మరింత బలవంత పెట్టే సరికి ఆమె బాలుని మా ఇంట్లోనే వుంచేందుకు వప్పుకున్నారు. ఆ తరువాత పనులన్ని చక చకా జరిగి పోయాయి. బాలు కాలేజిలోనూ, కోచింగ్ సెంటర్లోనూ చేరటము, తనకు మేము మా పిల్లల రూం కేటాయించటం అన్నీ జరిగి పోయయి.సందీప్ ఇప్పుడిప్పుడే మా దగ్గర కాకుండా వాడి రూంలోనే పడుకోవటం అల వాటు చేసుకుంటున్నాడు కాబట్టి సందీప్, బాలులకు మారెండో బెడ్ రూం కేటాయించాము. అర్చన ఎప్పుడూ మాతోనే పడుకుంటుంది కాబట్టి అసలు సమస్య అనేదే లేకుండా పోయింది.బాలుని కాలేజీ లో చేర్పించిన రెండు రోజులకు మా ఆడబిడ్డ, ఆమె భర్త ఇద్దరూ తిరుగు ప్రయాణం అయ్యారు. వెళ్ళేముందు ఆమె నా చేతులు పట్టుకుని “లలితా, ఒక్కడే బిడ్డ అని కొంచం గారాబంగా పెంచాము. వాడికి కొంచం మొండితనం ఎక్కువ. పొరపాటుగా వాడు ఎదైనా తప్పు చేసినా దానిని మనసులో పెట్టుకోకమ్మ… వాడిని కాస్త నీ బిడ్డ లానే అనుకుని గుండెల్లో పెట్టుకుని చూసుకోమ్మా…” అంటూ ఒక పెద్ద లెక్చర్ ఇచ్చారు. “అయ్యో మీరు అంత గా చెప్పాలా వదినా, ముందే చెప్పానుకదా మాకు సందీప్ ఎంతో బాలు కూడా అంతే అని” అన్నాను నేను.బాలు మా ఇంటికి వచ్చి వారం రోజులు కావస్తుంది. వాడికి ఉదయాన్నే 7 నుంచి మధ్యాన్నం 12 వరకు కాలేజ్. కాలేజీ తరువాత ఇంటి కొచ్చి అన్నం తిని కాసేపు చదువుకునో, లేదా పడుకునో మళ్ళీ 4 గంటలకు కోచింగ్ కు వెళ్తాడు. కోచింగ్ సాయంత్రం 4 గంటల నుంచి రాత్రి 8 గంటల దాకా ఉంటుంది. వాడు తిరిగి ఇల్లు చేరే సరికి 8:30 అలా అవుతుంది. ఒక్కొక్క సారి ఏదైనా స్పెషల్ టెస్టులూ అవీ వుంటే రాత్రిళ్ళు ఇంకా ఆలస్యంగా వచ్చే వాడు.
వాల్ల అమ్మా నానా వెళ్తూ వెళ్తూ వాడికో కొత్త సైకిల్ కూడా కొనిచ్చి వెళ్ళడంతో దాని మీదే కాలేజికి, కోచింగ్ కి వెళ్తుంటాడు. ఎప్పుడూ తన కాలేజ్, తన కోచింగ్ తప్పితే వేరే ధ్యాసలో ఉన్నట్లు నాకు అనిపించడు. అప్పుడప్పుడు టైం వుంటే నాకు కూరలూ, వెచ్చాలూ కూడా తెచ్చిచ్చే వాడు.ఎప్పుడూ “అత్తయ్యా, మా మయ్య” అంటు మాతో బాగా కలిసిపోయాడు. సందీప్ కు అర్చనకు వాడంటే భలే ఇష్టం. ఓపికగా వాళ్ళతో ఆడే వాడు. ఓక రోజు రాత్రి కోచింగ్ నుంచి వచ్చాక పిల్లలిద్దరిని తన పక్కన కూర్చో పెట్టుకుని ఎదో కధ చెబుతూ నవ్విస్తున్న వాడిని చూస్తూ “ఇంత మంచి కుర్రాడి గురించి మా ఆడబిడ్డ ఎందుకంత జాగ్రత్తలు చెప్పిందా” అని అనుకున్నాను. నేను అలా అనుకున్న రెండు రోజులకే నా ప్రశ్నకు సమాధానందొరికింది.అరోజు ఉదయం 10, 10:30 అప్పుడు బట్టలు తీసుకెళ్ళేదానికి చాకలిది వచ్చింది. మేము మామూలుగా రోజూ వాడే బట్టలు మా పని మనిషి ఉతికేస్తుంది. కానీ నెలకు ఒక సారి చాకల్టీ వచ్చి, దుప్పట్లూ, దిండు గలీబులూ వగైరా తీసుకెళ్ళి ఉతికి తెస్తుంది. ఆ రోజు చాకలిది వచ్చినప్పుడు బాలు రూములోని పరుపుల మీద దుప్పట్లూ, దిండు కవర్లూ మారుద్దామని వెళ్ళి పాత దుప్పట్లు తీసి చూస్తే పరుపు ముసుగంతా మరకలు మరకలుగా వుంది. సరే దానిని కూడా చాకలిదానికి పెద్దామని పరుపు లాగి ముసుగు తియ్యబోయాను.అంతే ఒక్క క్షణం షాక్ తిన్నట్లు అయ్యింది నా పరిస్తితి. బాలు పడుకునే పరుపు కింద ఒక పది పదిహేను వరకూ పుస్తకాలు, అన్నీ బూతు పుస్తకాలు. రమణి, రాధిక, మన్మధా అంటూ ఏవేవో పేర్లతో ఉన్న పుస్తకాలు దర్శన మిచ్చాయి.ఒక్క క్షణం నాకు ఏమీ పాలు పోలేదు. ఈ సారికి ఆ పరుపు ముసుగు అలానే వుంచి వెళ్ళి చాకలి దానికి బట్టలు ఇచ్చి పంపి తరువాత తీరికగా వచ్చి ఒక్కొక్క పుస్తకం తీసి చూస్తుంటే వాటి నిండా బూతు బొమ్మలు, బూతు కథలూనూ.కుర్ర వెధవ పైకి అమాయకుడిలాగ కనిపిస్తూనే లోపల ఇన్ని గ్రంధాలు చదువుతున్నాడన్న మాట. ఈ రెండు మూడు వారాల్లో మా ఆడబిడ్డ వాళ్ళు రావటం, బాలు గాడు మాతో ఉండటం ఈ గొడవల్లోపడి రమణ గాడిని పూర్తిగా మర్చిపోయున్న నాకు ఆ పుస్తకాలు, అందులోని బొమ్మలు, కధలూ చూడగానే మళ్ళీ పాత జ్నాపకాలు తిరగ తోడ సాగాయి.అలా నా మనసులొకి ఏ క్షణాన అయితే మళ్ళి రమణ గాడు వచ్చాడో ఆ క్షణ మే నా ఆలోచనలన్నీ మళ్ళీ ఎటో వెళ్ళి పో సాగాయి.
“అసలు బాలూ గాడి వయసు కూడా ఇంచు మించు రమణ గాడి వయసే వుంటుంది కదా, మరి వాడికి కూడా రమణగడికి లా బారెడు జంభం వుంటుందా లేదా శ్రీ వారిదానిలా మామూలు సైజ్ ఉంటుందా” ఇలా ఆలోచనలతో పిచ్చెక్కి పోయిన నేను ఆ పుస్తకాల్ని ఎప్పట్లనే సర్దేసిమా గదిలోకి నడిచాను.ఆ మధ్యానం భోజనానికి ఇంటికి వచ్చిన బాలు ముఖంలోకి సూటిగా చూడలేక పోయాను. వాడేమో ఎప్పటి మాదిరిగానే కబుర్లు చెబుతూ భోజనం పూర్తి చేసి “నేను వెళ్ళి కాసేపు చదువుకుంటాను అత్తయ్యా” అని తన రూం వైపు నడిచాడు. రోజు భోజనం కాగానే కాసేపు చదువుకుంటానని తన రూంలోకి వెళ్ళితలుపు వేసుకోవటం వాడికి అలవాటే.వాడు వెళ్ళిన కాసేపటికి నాకు వాడు గదిలో ఇప్పుడు ఏమి చేస్తుంటాడో అన్న కుతూహలం ఎక్కువ అవ్వ సాగింది. నిజంగానే క్లాస్ పుస్తకాలు చదువు కుంటున్నాడా లేక బూతు పుస్తకాలు చదువుతున్నాడా ఎలాగైనా చూడాలని మెల్లిగా వాడున్న గది వైపు నడిచాను. గది తలుపు వేసి వుంది.(ఇంకా వుంది )
736424612cookie-checkతప్పెవరిది – Part 4no