“ఖలీల్ అని ఇం కొతతను నా దగ్గరే పని చేస్తాడు మేడం. వారం రోజులు శెలవు పెట్టి ఏదో ఊరుకు వెళ్ళి ఉన్నాడు. అది గో తను ఉన్నప్పుడు ఈ మెషీన్ వాడుతాడు” అంటు అక్కడ మూలగా ఉన్న మెషీన్ ని నాకు చూపిస్తూ వీపు మీద తీసుకున్న కొలతల్ని బుక్ లోకి ఎక్కించాడు.
తప్పెవరిది – 65→
ఇక నా ముందు కొలతలు తీసుకునేందుకు నా దగ్గరగా వచ్చిన తను సందేహంగా నిలబడడం చూసి “అయి పోయాయా కొలతలు రాసుకోవడం” అన్నాను.
“అంతా అయిపోయింది మేడం.. ఇంకా మీ చెస్ట్ కొలత ఒక్కటి తీసుకుంటే..” అంటూ గుటకలు మింగాడు.
“దాని కెందుకూ అంత ఆలోచిస్తావు.. ఆ కొలత కూడా తీసుకో.. రవిక చక్కగా కుట్టాలి తెలి సిందా?” అన్నాను.
“అలాగే మేడం” అంటూ కొంచం తడబడుతున్న చేతుల్తో టేపుని నా చీర మీద నుంచే ఎద మీదగా చుట్టి కొలత రాసుకో సాగాడు. తను చేస్తున్న పని కి చీరా, రవికల మీద నుంచే తన చేతి వేళ్ళు తగిలీ తగలనట్లు నా గుండెల మీద తగిలి వళ్ళు జివ్వు మంది.
“ఏంటి అలా చీర మీదగా కొలిస్తే రవిక షేప్ సరిగ్గా వస్తుందా?” అన్నాను.
“అదీ.. అదీ.. మీరు, పైట కొంగు.. అదీ ” అంటూ ఏదో గొణగ సాగాడు సత్యం .
“ఒక్క నిమిషం ఉండు” అంటూ తను కొలుస్తున్న టేపుని వంటి మీద నుంచి లాగి, పవిట కొంగు జార్చి..
“ఇది గో ఇప్పుడు కొలుచుకో.. రవిక పర్ ఫెక్ట్ గా కుదరాలి ” అన్నాను.
అలా పైట కొంగు జార్చడంతో ఉల్లి పొర కన్నా పల్చగా ఉన్న నా రవికలోంచి రెండు రొమ్ములు కొట్టొచ్చినట్లు తన కళ్ళ ముందు దర్శన మిచ్చాయి. పచ్చని చాయతో గుండ్రంగా పాల రాతిలా మెరిసిపోతున్న ఆ రొమ్ములు, వాటి మీద ఏపుగా ఎదిగిన ద్రాక్ష పళ్ళ సైజులో ఊరిస్తున్న నా తేనె రంగు ముచ్చికలూ.. పల్చటి ఆరెంజ్ కలర్ రవికలోంచి మరింత అద్భుతంగా తన కళ్ళకు అవుపించి ఉండాలి.
నేను చేసిన పనికి నోటిలోంచి మాట రానట్లు అలాగే నిలబడి నా ఎద వైపే చూస్తుండి పోయాడు సత్యం.
“నిన్నే.. కొలతలు తీసుకోవా ఏంటి..?” అన్నాను.
“అహా.. తీసుకుంటాను మేడం” అంటూ వణుకుతున్న చేతులతో నా ఎద కొలతలు తీసుకోసాగాడు తను.
సత్యం చేతులు నా ఎదని తాకగానే నా నరాల్లో గోల మొదలయ్యింది. కొలతలు తీసుకునే నెపంతో తన చేతిని నా ముచ్చిక కేసి రుద్ది రుద్దనట్లు రుద్దుతున్నాడు తను. అంతే ఇక నిగ్రహించు కోవడం నా వల్ల కాలేదు. నా చేతిని నేరుగా తన తొడల మధ్యకు పోనిచ్చి పాంట్ మీద నుంచే రుద్దుతూ “ఏంటి.. ఇక్కడ ఇంత ఉబ్బుగా ఉందే” అన్నాను.
నా మాటలకు కుర్రాడిలో ధైర్యం వచ్చినట్లుంది. “ఈ కొండలని చూసే మేడం” అంటూ ధైర్యంగా నా కుడి రొమ్ము మీద చెయ్యి వేసాడు. ఇం కాసేపు అలాగే కొనసాగితే అక్కడే దుకాణం పెట్టేస్తాడే మో అని భయం వేసింది. అందుకే…
“ఇష్.. వద్దు. బయట మా గు మస్తా ఎదురు చూస్తున్నాడు. ముందు ఆ కొలతలు రాసుకో” అన్నాను.
నా మాటలకు ఏమీ ఎదురు చెప్పకుండా వెంటనే అటు తిరిగి కొలతలు రాసుకో సాగాడు సత్యం. ఈ లోపల నేను నా పైట సర్దుకుని ఆ రూం లోంచి బయట పడేందుకని గుమ్మం వైపు నడవ సాగాను. అంతే ఒక్క సారిగా నన్ను వెనుక నుంచి కౌగిలించుకుని నా పైట కొంగు మీద నుంచే నా రొమ్ములని దొరకబుచ్చుకుని వాటిని కసి తీరా పిసుకుతూ “ఒక్క సారి.. కాదన కండి మేడం” అన్నాడు.
“ఇప్పుడు కాదు మేము వెళ్ళి అర కులోయ అందాల్ని చూసి రావాలి ” అంటూ తన పట్టు విడిపించుకోసాగాను.
“మరి మీ లోయ చూడనివ్వరా” అంటు నా చీరా, లంగాలని పట్టుకుని ఒక్క సారిగా పైకి లాగాడు.
తను నా వెనుక నిలబడి ఉండడంతో అత ను అలా చెయ్యబోతున్నాడని ఊహించని నేను ఉలిక్కి పడ్డను. అప్పటి కే తన చేతులు నా పిర్రల మీద పడి నా పిర్రలని ని మర సాగాయి. నేను ఏమీ అడ్డు చెప్పక పోవడం చూసి తన కోరిక తీర్చుకునేందుకు ఒప్పుకుంటున్నానని అనుకున్నట్లున్నాడు, నన్ను అలానే ముందుకు వంచాడు. ఆ వంచడంలో ముందుకు ఎక్కడ పడి పోతానో అని అక్కడే ఉన్న టేబుల్ ని గట్టిగా పట్టుకున్నాను
తను ఏమి చేస్తున్నాడో ఊహించే లోపలే నా పిర్రల మీద గట్టి గా, వెచ్చగా తగిలింది అతని జంభం. దాని స్పర్శని బట్టి తను పాంట్, అండర్ వేయర్ తీసేసి ఉన్నాడని అర్ధ మయింది. అతని చేత
వేయించుకోవాలని శరీరం ఒకటే తొందర పెడుతున్నా బయట శ్రీ వారు ఎదురు చూస్తుంటారు గనుక వెళ్ళకుంటే బాగుండదని తనతో “ఇప్పుడు కాదు” అని చెప్ప బోతున్న నేను తను చేస్తున్న పని కి ఉలిక్కి పడి నోటి మాట రానట్లు అలాగే ఉండి పోయాను.
నా వెనుక నుంచి కౌగిలించుకుని ఉన్న తను నన్ను అలాగే నా ముందున్న టేబుల్ మీద కు వంచి, తన గూటాన్ని నా పిర్రల మధ్యలోంచి లోపల కి పెట్టాలని ప్రయత్నిస్తున్నాడు. ఇంత వరకూ ఎవ్వరూ అలా నా పిర్రల మధ్యలోంచి పెట్టి చేసింది లేదు. నా రెండు పిర్రల మధ్య వెచ్చగా తగులుతూ లోపలకు పోనని మొరాయిస్తుంది తన గూటం. దాని స్పర్శ తగల రాని చోట తగులుతూ ఎంతో కమ్మగా, ఏదో తిమ్మిరి గా, మరింత లోపలకు చొచ్చుకు పోతే బాగుండునని ఉంది.
కానీ మరో నిమిషంలోనే నాకు బయట నా కోసం ఎదురు చూస్తున్న శ్రీ వారు గుర్తుకు రావడంతో.. “ఇది గో ఇప్పుడు కాదు. సాయంత్రం కొట్టు మూయగానే నా రవికలు తీసుకుని
మేముండే వోటల్ కి రా” అంటు తన పట్టు విడిపించుకుని, నా చీరా లంగాలని కిందకు లాక్కున్నాను. ఇం కా అక్కడె ఉంటే అప్పటి కే వశం తప్పిన నా శరీరం అతనికి లొంగి పోతుందే మో అని వెనక్కు తిరిగి కూడా చూడకుండా ఆ గదిలోంచి ముందు గదిలోకి వచ్చాను. అక్కడ నవ్వుతూ నిలబడి ఉన్న శ్రీ వారిని చూసి “ఇక వెల్దామా” అన్నాను.
ఇంతలో తన బట్టలు సరిచేసుకుని మేమున్న దగ్గరకు వచ్చాడు సత్యం. తనని చూడ గానే శ్రీవారు..
“రవికలు ఎన్ని గంటల కు వచ్చి తీసుకో మంటావు?” అన్నారు.
అందుకు సమాధానంగా సత్యం “కొట్టు మూసేసాక ఇంటి కి వెళ్ళేప్పుడు నేనే వచ్చి మేడం గారి వోటల్ రూం లో ఇస్తానులే” అన్నాడు.
“సరే అయితే ” అంటు వాడికి మా రూం నంబర్ చెప్పి అక్కడ నుంచి బయట పడ్డాము ఇద్ద రం.
“ఏ మంటున్నాడు ?” అన్నారు శ్రీ వారు మేము బయటకు రాగానే.
” మీరు చూడలేదా?” అన్నాను.
“చూసాను కానీ అంతా పూర్తి గా కనపడలేదు” అన్నారు.
తనకు అక్కడ జరిగిన విషయాలన్నీ పూసగుచ్చినట్లు చెప్పాను. అంతా విన్న తను “ఏంటీ.. గుద్దలో పెట్టబోయాడా?” అంటు ఆశ్చర్యంగా అన్నారు.
తను నాతో అంత పచ్చిగా ఎప్పుడు మాటలాడి ఉండరు. “ఓ.. ఓ.. ఏంటా మాటలు” అన్నాను.
“సారీ రా.. అదే వెనక నుంచి పెట్టబోయాడా.. నీ కు నొప్పి వెయ్యలేదా?” అన్నారు.
“వాడిని పెట్టనిస్తేగా” అన్నాను.
“మరి రాత్రి కి వాడు రవికలు తెచ్చినప్పుడు పెట్టని స్తావా?” అన్నారు.
“చూద్దాం లేండి” అన్నాను.
అంటూ బుం
“వెధవ.. నన్ను గుమస్తా అనుకున్నాడా?” అంటూ బుంగ మూతి పెట్టిన శ్రీవారి వైపు చూసి నవ్వుతూ..
“ఆహా.. మీరు గుమస్తా.. నేను మీ మేడం ని” అంటు తనను మరింత ఉడికించాను.
ఇక అక్కడనుంచి వెనక్కు వోటల్ గదికి వచ్చాము. గదిలోకి రాగానే శ్రీ వారు నాతో “ఇక ఈ చీరా, రవికా విప్పేసి ఆ రోజు మనం కొన్న పాంటూ, షర్ట్ వేసుకుని రా. మళ్ళీ మన ఊరు వెళితే వేసుకునే అవకాశం వస్తుందో లేదో” అన్నారు.
తన ముచ్చట ఎందుకు కాదనాలని సూట్ కేసులోంచి పాంట్, దాని కింద వేసుకునేందుకు తెచ్చుకున్న ఒకే ఒక పాంటీ, షర్ట్, బ్రాలని తీసుకుని నేను కట్టుకున్న బట్టలు విప్పేసి అవి కట్టుకున్నాను.
నేను బట్టలు మార్చుకునే ప్పుడు నా మొల వంకే దీక్షగా చూసిన శ్రీ వారు “ఆ టైలర్ గాడు నిన్ను బాగానే రెచ్చగొట్టి నట్లున్నాడే.. అక్కడంతా చెమ్మగా ఉంది” అన్నారు.
తన మాటలకు నాకు ఎక్కడలేని సిగ్గు ముంచుకొచ్చింది. తనకు సమాధానం చెప్పకుండా వీలయినంత త్వరగా బట్టలు మార్చుకుని “పదండి” అన్నాను.
నా జీవితంలో అలా పాంట్ వేసుకోవడం కూడా అదే మొదటి సారి. కొంచెం లూజుగా అని పించింది కానీ పాంట్ తో పాటు బెల్ట్ కూడా కొన్నందువల్ల ఏ సమస్యా లేకుండా పోయింది. ఇద్ద రం బయట కు వచ్చే సరికి ప్రసాద్ కార్ రెడీ గా పెట్టుకుని కూర్చుని ఉన్నాడు. ఇద్దరం కారు
దగ్గరకు రాగానే శ్రీవారు నాతో “మీరు వెనుక ఎక్కండి మేడం నేను ముందు కూర్చుంటాను” అంటూ తను వెళ్ళి ప్రసాద్ పక్కన కూర్చున్నాడు.
“ఇదేంటి కొత్త గా! ఇందాక ఆ టైలర్ సత్యం గాడు తనని గుమస్తా అన్నాడని ఉక్రోషం కాబోలు” అనుకున్నాను. నేనే మన్నా తక్కువ తిన్నానా ఏంటి? అందుకే..
“అలాగే శాస్త్రి ” అంటు వెనుక సీటులో కూర్చున్నాను. డ్రైవర్ ప్రసాద్ మాత్రం మా ఇద్దరి ప్రవర్తనా అర్ధం కాని వాడిలా తల గోక్కుంటూ వెళ్ళి కార్ స్టార్ట్ చేసాడు.
ఇక అప్పటి నుంచీ సాయంత్రం ఏడు గంటల వరకూ అరకులోయ అందాలన్నీ తిరిగి తిరిగి చూసాము. పాంట్, షర్ట్ వేసుకుని ఉన్నందువల్ల నాకు నడవడం బాగా హాటుగా ఉంది. చీర కట్టుకుని ఉండే దాని కన్న బాగా సౌకర్యంగా అని పించ సాగింది. నేనూ, శాస్త్రి అంతా తిరిగి చూసి తిరిగి కారు దగ్గరకు వచ్చే సరికి సాయంత్రం ఏడు గంటలు దాటింది. ఇక కారులో ఎక్కగానే శాస్త్రి డ్రైవర్ తో “ఏదన్నా మంచి వోటల్ దగ్గర ఆపవోయ్, భోజనాలు చే సి వెళదాము.. ఆకలి దంచేస్తుంది” అన్నారు.
“అలాగే సర్” అన్నాడు ప్రసాద్.
మరో పది నిమిషాల తరువాత కార్ ఒక వోటల్ ముందు ఆపాడు ప్రసాద్. శ్రీ వారు తన జేబులోంచి కొంత డబ్బు తీసి ప్రసాద్ కిచ్చి “నువ్వు భోజనం చేసి వచ్చెయ్యి ” అని చెప్పి నాతో కలిసి వోటల్ లోకి నడిచారు.
మేము భోజనాలు పూర్తి చేసుకుని తిరిగి రూం చేరే సరికి టైం 8:30 దాటింది. వోటల్ దగ్గర పడుతున్నప్పుడు ఉదయం మేము రవికలు ఇచ్చిన టైలరింగ్ షాప్ వైపు చూసాను. అప్పటి కే అది మూసేసి ఉంది. శ్రీ వారు కూడా అది గమనించి నట్లున్నారు.. నా వైపు చూసి చిన్నగా ఒక నవ్వు నవ్వారు. నా లెక్క ప్రకారం ఆ టైలర్ సత్యం ఈ రోజు ముందుగానే షాప్ మూసేసి వెళ్ళి నాకోసం వోటల్ దగ్గర పడిగాపులు కాస్తుండాలి. అందుకే వోటల్ చేరగానే తన కోసం అటూ ఇటు చూసాను కానీ తను ఎక్కడా కనపడలేదు.
మేము కార్ దిగగానే శ్రీ వారు ప్రసాద్ తో “నేను ఒక పది నిమిషాల్లో వస్తాను.. కొంచెం పని ఉంది” అని చెప్పి నాతో పాటు రూం లోకి నడిచారు.
“మళ్ళీ ఎక్కడకు వెళ్తున్నారు?” అన్నాను.
“ఎక్కడ కూ లేదు. మీ టైలర్ వస్తాడే మో కదా? మీ ఇద్దరి మధ్య నేనుంటే మళ్ళీ వాడు భయపడతాడే మో అనీ” అన్నారు.
“పరవాలేదు మీరూ ఉండండి” అన్నాను.
“ఒక పని చెయ్యి. వాడు రాగానే ముగ్గులోకి దించు. మీరు మంచి రసపట్టులో ఉండగా నేను రూములోకి వస్తాను” అన్నారు తను.
“సరే మీ ఇష్టం” అన్నాను.
“నా ఇష్టం కాదు. ఈ రోజే మనకు ఆఖరి అవకాశం. మళ్ళీ రేపు మనం ఊరు వెళ్తే, ఇక నాకు ఆఫీసు గొడవలూ నీకు పిల్లల గొడవలూ ఎటూ ఉండేవే.. ఈ రోజే మనం మార్జి మం ఎంజాయ్ చెయ్యాలి ” అన్నారు.
తను చెప్పేది నిజమే అని పించింది. మళ్ళీ ఊరెళ్ళిన ప్పటి నుంచీ పిల్లలూ, ఆఫీస్. ఈ గొడవలోనే
సరిపోతుంది. “అయినా పిల్లలు తిరిగి వచ్చే సరికి ఇంకా నాలుగు రోజులు పడుతుంది కదా. ఈ లోపల ఎంచ క్కా మధు గాడితో చెయ్యించు కుంటూ..” “ఏంటి.. మళ్ళీ పరధ్యానంగా ఏదో ఆలోచనల్లో పడ్డావు” అంటూ శ్రీ వారు అనే సరికి తిరిగి ఈ లోకం లోకి వచ్చాను.
అంటూ
“ఏమి లేదు. మీరు చెప్పినట్లే చేస్తాను ” అన్నాను.
“మరో విషయం.. వాడు ముందు పెట్టి నా.. వెనక పెట్టినా కండొం వేసుకునే పెట్టేలా చూడు” అంటు నవ్వారు తను.
“…” అన్నాను సిగ్గుగా.
ఇంతలో తలుపు మీద “టక్.. టక్” అంటూ శబ్దం అయ్యింది. శ్రీ వారు వెళ్ళి తలుపు తీసారు. ఎదురుగా సత్యం నిలబది ఉన్నాదు. తనని చూడగానే శ్రీ వారు “ఏంటి మేడం గారి రవికలు కుట్టి తెచ్చావా?” అన్నారు.
“ఆ” అంటూ తన చేతిలోని పాకెట్ చూపించాడు సత్యం. వెంటనే శాస్త్రి నా వైపు తిరిగి “మేడం, టైలర్ వచ్చాడు. మీ భైజులు రెడీ అయ్యాయట ” అన్నారు.
The post తప్పెవరిది – 66 appeared first on Telugu Sex Stories.