telugu sex stories గాడిదలకోన ఊరు 1 ఇప్పుడు నా వయసు 20. మేము నాగపూరు (మహారాస్ట్ర) లో ఉంటాం. డిగ్రీ అయింది. వేసవి సెలవులు. ఎంబియ్యే సీటు వచ్చినట్టే.నాన్న ఆంత్రపోలజీ ప్రొఫెసర్. అమ్మ ఉద్యోగం చెయ్యదు గానీ, నాన్న ఉద్యోగంలో చాలా సాయం చేస్తుంది. యూనివర్సితీ దృస్టిలో నాన్న రాసిన పుస్తకాలూ, పరిసోదనా పత్రాలు చాలా గొప్పవి. ఇంటిదెగ్గిర అమ్మ సాయం లేఖపోతే నాన్న అందులో సగం కూడా రాయలేకపోయేవాడు. నాన్న తన స్టూడెంట్స్ కి పాఠం చెప్పే లెక్రచ్ నోట్సులన్నీ అమ్మ రాసినవే.
ఇంతకి ఆంట్రపోలజీ అంటే తెలుసు అనుకుంటాను. కుటుంబ పరిణామం, వివిద సమూహాల జీవన విదానాలు, పెళ్ళిళ్ళు, ఆచారాలు, వావి వరుసలూ, అనుమతించబడే లైంగిక సంబంధాలు, అనుమతించబడనివి ఇవన్నీ ఆంత్రపోలజీ కిందికే వొస్తాయి.
నాన్న దాదాపుగా అనాధ. ఇక్కడీకి వెయ్యి మైళ్ళ అవతల కుటుంబం. అమ్మని పెళ్ళి చేసుకున్నందుకు నాన్నని వెలి వేసినట్టే. అమ్మ పుట్టింటి ఊరిపేరు గాడిదలకోన. మేమున్న సిటీ నాగపూరు కి రెండు వందల కిలోమీటర్ల అవతలకి వెళ్ళి, రోడ్డూ పడని కొండల్లో ఉదయం బయలుదేరితే నడిచుకుంటూ, చీకటి పడేటప్పటికి చేరుతాం.
నా ఊహ తెలిసినప్పటినుండీ, మేము బస్సు వెళ్ళే వరకూ వెళితే, అక్కడీకి మా అమ్మామ్మ, ఇద్దరు పిన్నిలు, అక్కడీకి నడీచి వచ్చి మమ్మలిని చూసి మళ్ళి తిరిగి వెళ్ళేవారు.
ఇంతవరుకూ నేను ఆ గాడిదలకోన ఊరు చూడలేదు.
ఈ మద్యనే తెలిసిన విషయం. నేను ఆ ఊరు వెళ్లటం నాన్నకి ఇస్టం లేదు. ఐతే అమ్మని నాన్న పెళ్ళి చేసుకున్నప్పుడే, అమ్మ ఒక షరతు పెట్టిందట, మనకి పుట్టే పిల్లలిని పద్దెనిమేదేళ్ళు వయసు వొచ్చేఖా గాడిదలకోన లో ఒక నెల రోజులైనా పంపాలనీ, ఆ తర్వాత పిల్లలు వాళ్ళ ఇస్టాన్ని బట్టి కావలిస్తే వేళ్ళొచ్చు అనీ ఆ షరతు. నాన్న అప్పట్లో ఒప్పుకున్నా, ఈ రెండేళ్ళూ వాయిదా వేస్తున్నాడూ. అమ్మ కూడా పట్టుబట్టటం లేదు.
నాకు ఆంత్రపోలజీ గురించి పెద్దగా తెలీదు. కానీ ఒకరోజు పాత రేఖ్ లోని పుస్తకాలు సర్దుతూ ఉంటే, ఒక నోట్సు కనిపించింది. దాని మీద నాన్న పీహెచ్డీ నాటీ డేటు (25 ఏళ్ళ కిందటిది) ఉంది. లోపల చూస్తే హెడ్డింగ్ ఏముంది!?“బూతుల్లేని ఊరు – గాడిదలకోన.” నాన్న ఆంత్రపోలజీ పీహెచ్డీ అంతా ఆ ఊళ్ళో జరిగింది అని ఆ పుస్తకం పైన రాసి ఉంది.
మరి బూతుల్లేని ఊళ్ళొకి నేను వెళ్ళటం నాన్న ఎందుకు వ్యతిరేకితున్నాడూ? అది చదువుదాం అనుకొనేటప్పడికి నాన్న వచ్చే అలికిడి అవటంతో మూసేసాను.
ఇన్నాళ్ళు అంత దూరం నడీచి ఎవడు వెళతాడు అని నేను కూడా ఆసక్తి చూపని ఆ ఊరి మీద ఆసక్తి కలిగింది.
ఊరిపేరు గాడిదలకోన. నాన్న ఆంత్రపోలజీ నోట్సు ప్రకారం అది బూతుల్లేని ఊరు.అలా నాకు గాడిదలకోన ఊరిమీద ఆసక్తి కలగగానే అమ్మమ్మా, పిన్ని లు గుర్తుకి రాసాగారు.
ఇంతవరకూ ఏడాదికొకసారి నేను వాళ్ళని చూసేను. నేనూ అమ్మా, నాన్నా కలిసి రోడ్డు ఉన్నఊరి వరుకు బస్సులో వెల్లి అక్కడ తెలిసిన వాల్ల ఇంట్లో ఉండేవాల్లం. ఆ ఊరిని సంతపల్లె అంటారు. ఎందుకంటే అక్కడ ప్రతీ ఆదివారం జరిగే సంతకి, గాడిదలకోన లాంటి కొండప్రాంత జనులు వచ్చి వెళతారు. అలా వచ్చి వెళ్ళే వాళ్ళలో గాడిదలకోన వాళ్ళే అందరికన్నా దూరం. అమ్మ ఎప్పుడైనా ఆ సంతపల్లె లో ఉండే టిచరు ఎడ్రసుకి ఉత్తరం రాస్తే వాళ్ళు సంతకి వచ్చిన వాళ్ళద్వారా ఉత్తరం వచ్చిన విషయాన్ని అమ్మమ్మా వాళ్ళకీ చేరవేస్తే తరువాతి ఆదివారం అమ్మమ్మా వాళ్ళు సంతకి వచ్చేవారు. ఆ మేస్టారి చేత ఉత్తరం చదివించుకొని, ఆ ఉత్తరాన్ని భద్రంగా తమతో తీసుకెళ్ళేవారు.
ప్రతీ ఏడూ ఉగాది వెళ్ళిన ఆదివారం మాత్రమే మేము వెళ్ళే వాళ్ళం. సరిగా అదే రోజు ఉదయానికి అమ్మామ్మా, ఇద్దరు పిన్నిలూ వచ్చే వాళ్ళు. అంటే రాత్రంతా వాళ్ళు నడీచి కొండలు దిగేవాళ్ళు. మళ్ళి సాయంత్రం వాళ్ళు బయలుదేరేవాళ్ళు. మేము రాత్రి మా ఊరి బస్సు ఎక్కి, తెల్లారేసెరికి నాగపూర్ లో ఉండే వాళ్ళం.
కథను కొనుగోలు చేయండి